Najbliższe
wolne terminy w 2024:

Zapraszam do gabinetu. Jest kilka wolnych terminów.

Pracoholizm- jak leczyć i rozpoznać uzależnienie?

Pracoholizm - co to oznacza?

Pracoholizm (uzależnienie od pracy), to uzależnienie psychiczne, polegające na przymusowej potrzebie ciągłego wykonywania pracy, kosztem innych czynności aż do całkowitego wyczerpania fizycznego i psychicznego oraz rozpadu ważnych związków.

Pracoholizm powoduje zaburzenie równowagi pomiędzy pracą, odpoczynkiem, relacjami z ludĽmi, hobby.

Pracoholizmowi towarzyszy utrata kontroli nad własnym życiem, duża wewnętrzna presja i ciągłe niezadowolenie z wykonywanej pracy, co stymuluje do dalszego zaangażowania w prace, często ponad siły.

Uzależnienie od pracy ma wyraĽne cechy nałogu i jak każde inne uzależnienie charakteryzuje się silnym zaprzeczaniem uzależnieniu, pogłębianiem się w czasie i powodowaniem coraz większej ilości szkód.

Charakterystyczne dla osób nadmiernie zaangażowanych w pracę są bardzo silna potrzeba kontroli, brak poczucia bezpieczeństwa, nieumiejętność radzenia sobie z emocjami oraz unikanie bliskich relacji. Praca często staje się lekiem na niedowartościowanie i niepewność siebie.

Kryteria diagnostyczne pracoholizmu

Pracoholizm jest uzależnieniem polegającym na odczuwaniu przymusu pracy oraz silną, niepodlegającą kontroli potrzebą pracy. Według Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób ICD-10, aby zdiagnozować pracoholizm, wystarczy stwierdzenie trzech spośród wymienionych poniżej kryteriów:

• ilościowy i jakościowy wzrost zaangażowania w pracę. Pracoholik poświęca pracy coraz więcej czasu i angażuje się w coraz większą liczbę zadań
• skoncentrowanie na pracy myśli, celów i wyobraĽni – osoba uzależniona nie wykazuje zainteresowania niczym, co nie ma związku z pracą, wszelkie aktywności traktuje jak pracę
• utrata kontroli nad swoim zachowaniem – uzależniony nie jest w stanie ocenić, ile czasu poświęcił pracy i ile zadań podjął
• niezdolność do abstynencji – brak możliwości zaprzestania pracy. Jeśli pracoholik świadomie przerwie pracę pojawia się u niego lęk oraz napięcie
• zmniejszenie satysfakcji z pracy – coraz większe zaangażowanie nie prowadzi w przypadku pracoholika do wzrostu zadowolenia
• występowanie nawrotów uzależnienia, problemów zdrowotnych
  i dysfunkcji w społecznym funkcjonowaniu człowieka

Dlaczego tak łatwo można zaprzeczyć, ze jest się uzależnionym od pracy?

Pracoholizm jest jedynym uzależnieniem, które pomimo negatywnych konsekwencji, rzadko wzbudza poczucie wstydu. Osoby uzależnione od pracy zwykle chwalą się swoim nałogiem spodziewając się akceptacji i podziwu. Również pracodawcy często nie zdają sobie sprawy z wagi problemu, ciesząc się z efektów uzyskiwanych przez pracoholika. Efektywność pracy i wysokie zyski są jednak tylko chwilowe – w miarę narastania przymusu pracy i angażowania się w coraz to nowe projekty, wydajność i jakość pracy spada.

Pracowitość jest cechą ludzi pracujących chętnie, dużo, z zamiłowaniem
i zaangażowaniem. Atrybuty te charakteryzują również pracoholików. Skąd, więc wiadomo, że mamy do czynienia z osobą uzależnioną?

Niebezpieczeństwo, ze jesteśmy uzależnieni od pracy może występować, kiedy:

• stale jesteśmy zajęci, pracujemy w pośpiechu – osoba uzależniona od pracy wykonuje zwykle kilka czynności równocześnie
• odczuwamy silną potrzebę kontroli – pracoholik zaczyna nadzorować pracę innych, nie wierząc w ich umiejętności i rzetelność
• zauważamy wzrost perfekcjonizmu - stawianie sobie wysoko poprzeczki
  i oczekiwanie perfekcyjnych osiągnięć, a także częstsze poczucie porażki
• obserwujemy narastające trudności w relacjach interpersonalnych – wyróżnia się dwie przyczyny tych problemów: pierwszą jest przedkładanie pracy nad kontakty z innymi, drugą natomiast dystansowanie się od innych, traktując podtrzymywanie relacji, jako stratę czasu, który mógłby zostać przeznaczony na pracę. Obie z tych przyczyn mają związek z nasileniem uzależnienia
• czujemy, że praca nas pochłania – nadmiar obowiązków powoduje spadek energii i załamanie psychiczne, a także spadek kontroli nad własnym zachowaniem, którego objawem jest np. „padanie ze zmęczenia”, zasypianie w ubraniu
• nie potrafimy się zrelaksować – wiąże się to z ciągłym myśleniem o pracy
  i poczuciem winy, kiedy się jej nie wykonuje
• tracimy wątek w trakcie rozmowy – myśli osoby uzależnionej pochłonięte są pracą, dlatego umykają jej uwadze informacje, które nie mają z tą pracą związku
• stajemy się niecierpliwi – czas dla pracoholika ma największą wartość.
  W sytuacji wymagającej czekania (np. kolejka w sklepie, korek uliczny itp.)
  u osoby uzależnionej wzrasta napięcie i zdenerwowanie. Często pojawiają się również bóle głowy i placów, wzrost ciśnienia i zmęczenie
• nasze poczucie własnej wartości jest niestabilne – poczucie własnej wartości pracoholika jest bardzo wysokie, kiedy odnosi on sukcesy i bardzo niskie, kiedy doświadcza porażki
• zaniedbujemy siebie – uzależnienie od pracy sprawia, że człowiek przestaje dbać o swoje odżywianie i wypoczynek. Prowadzi to w konsekwencji do zaburzeń psychosomatycznych.

Skutki pracoholizmu

Negatywnymi skutkami pracoholizmu są: uczucie skrajnego wypalenia psychicznego, ciągły niedosyt, załamanie nerwowe, rozpad więzi rodzinnych
i małżeństwa, choroby somatyczne (np. wrzody żołądka), brak umiejętności odpoczywania, popadanie w inne nałogi (alkohol, narkomania, lekomania).

Gdzie powinno się szukać pomocy?

Osoba uzależniona od pracy może podjąć terapię indywidualną lub grupową.

Pierwszy etap psychoterapii powinien prowadzić do zrozumienia mechanizmów powstawania tego uzależnienia.

Psychoterapeuci pomagają osobom uzależnionym zmienić nieadaptacyjne przekonania, dotyczące zadaniowego poczucia własnej wartości, zaakceptować siebie, delegować obowiązki, zmniejszyć lęk, wstyd i niepokój (bez uciekania się do przymusowych czynności), właściwie planować czas, relaksować się, stawiać sobie realistyczne cele zawodowe, odkryć, co może dać im radość poza pracą, radzić sobie z emocjami i problemami, przed którymi uciekają w pracę, nawiązać głębsze, bardziej satysfakcjonujące relacje z rodzina i znajomymi.

Pierwszym krokiem do wyjścia z uzależnienia od pracy jest przyznanie się do tego, ze ma się problem i nie ma się nad nim kontroli.

Następna grupa terapeutyczna dla DDA i DDD

rozpocznie się w kwietniu 2024

Miejsce: 42-43 Prussia Street, Dublin 7
(naprzeciwko przychodni Medicus)

Czas: co wtorek o 19:30 - 21:00 - Całość terapii: 48 sesji

Koszt:
48 rat po 50 euro

Prowadzący
psychoterapeuci:
Sylwia Matijuk
Jarosław Galej

Liczebność grupy:
9 osób

Charakter grupy: terapeutyczna, zamknięta

Grupa na początku będzie miała formę psycho-edukacyjną, wsparcia, odkrycia przeszłości, "syndromu DDA" oraz wpływu trudnych doświadczeń na obecne życie.

Terapia
przez Skype

Istnieje możliwość prowadzenia terapii przy wykorzystaniu komunikatora Skype
Szczegóły